Coronofeelings μιας εκπαιδευτικού

.........αποτυπώνοντας στο χαρτί σκέψεις και εμπειρίες των ημερών

Δευτέρα 23/03/2020 περίπου 22:00

Την Παρασκευή που μας πέρασε έγραψα στο facebook: «Μόλις τελείωσα το 5ο online μάθημα με παιδιά της Α! Είναι απερίγραπτα τα συναισθήματα. Δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση. Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη να κάνουν κάτι! Φοβόμουν ότι η επιμονή-εντολή των γονιών θα ήταν ο λόγος ανταπόκρισης, αλλά διαπιστώνω ότι δε θέλουν να σταματάμε το μάθημα! Και όταν ρωτάω "πότε να βάλουμε το επόμενο μάθημα;" Αντί να πουν "την άλλη εβδομάδα" λένε "τι,  δε θα κάνουμε αύριο κυρία;"»

Έχω κλείσει μία εβδομάδα και ένα σαββατοκύριακο πάνω στον υπολογιστή. Χωρίς ώρες, χωρίς ωράρια. Ετοιμασίες, δοκιμές εργαλείων, ενημερώσεις του σχολικού blog.

Ξεκίνησα από πολύ νωρίς την επικοινωνία με τους γονείς των μαθητών- και ευχαριστώ τη διευθύντρια του σχολείου μου που δέχτηκε να στείλει μήνυμα επικοινωνίας προς τους γονείς των οκτώ τμημάτων μου για επικοινωνία μαζί μου. Πραγματικά πίστευα πως τα περισσότερα παιδιά θα κάνουν ότι δε βλέπουν, ότι δεν προλαβαίνουν, ότι δεν τους αφορά. 

Έκανα λάθος! Με πρώτα τα «πρωτάκια μου» δέχτηκα έναν τεράστιο όγκο μηνυμάτων. Ο καθένας και η καθεμία λειτούργησε περισσότερο πολλαπλασιαστικά κι από τον κορονοϊό, εντοπίζοντας από τα διάφορα κοινωνικά δίκτυα και άλλους μαθητές. Ξαφνικά βρέθηκα να έχω μία οθόνη στο gmail μου που επί 5 σελίδες προβολής είναι όλη ροζ (ροζ είναι η ετικέττα που έχω βάλει για να δηλώσω ότι το mail αφορά στο σχολείο):

Ξέρω, είμαι πληροφορικός και άρα ξέρω το Χ και το Ψ. Όμως δεν ήταν ούτε για εμένα εύκολο. Για να φτάσω να έχω 35 μαθητές της Α’ τάξης να μου στέλνουν συνέχεια μηνύματα του είδους:

 

έκανα αρκετές προσπάθειες και επέμενα.

Έμεινα πολλά βράδια να απαντάω ακόμη και στις 23:30 σε mail των παιδιών. Νομίζω ότι τα μηνύματα που έχω λάβει ξεπερνούν τα 270 σε αριθμό μέσα σε μερικές ημέρες. Σχημάτισα και ξανασχημάτισα «τμήματα» καθώς τα μέιλ «Γεια σας κυρία, είμαι ο/η ... από το Αx και θέλω και εγώ....» έφταναν άτακτα και έπρεπε να ξανασκεφτώ που είχα φτάσει με εκείνους που κάναμε μάθημα, και σε ποιο «τμήμα» να πω στον καινούργιο/στην καινούργια να προστεθεί;

Την πρώτη εβδομάδα, ένα που δεν είμαι έμπειρη και οργανωμένη στη μαγειρική, ένα που είχα τόσες ώρες ZOOM ή SKYPE συναντήσεις με μαθητές ή να απαντάω σε email, ... κατάφερα να αφήσω νηστικό τον γιο μου μέχρι το απόγευμα, σχεδόν συστηματικά!

Ήταν δύσκολο να συνδεθούν αρκετά παιδιά: όχι γιατί δεν ήξεραν πως να εγκαταστήσουν το πρόγραμμα και πως να πατήσουν το link που τους οδηγούσε στην «τάξη», αλλά γιατί καθώς είναι παιδιά, ξεχνούσαν να ανοίξουν τον ήχο, μπέρδεψαν αρκετές φορές τα καλώδια των ακουστικών, ξέχασαν το ένα, πάτησαν λάθος στο άλλο. Τις πρώτες φορές λοιπόν, περίπου 10 λεπτά χάθηκαν μέχρι όλοι να συνδεθούν. 

Κάποιες φορές αναζητήσαμε παιδιά που είχαν δηλώσει και δεν ήταν παρόντες. Τότε φάνηκε η αξία των social media στα χέρια έξυπνων παιδιών έτοιμα να αναλάβουν πρωτοβουλίες: αφού όλα είναι διασυνδεμένα σε πολλά κοινωνικά δίκτυα, αντάλλαξαν μηνύματα «που είσαι ρε;» και με δικές τους πρωτοβουλίες καταφέραμε να είμαστε όλοι «παρόντες».

Στις πρώτες συναντήσεις μας χάθηκε αρκετός χρόνος και για να ηρεμήσουν: ήταν χαρούμενα, ήταν ζωηρά, πεταγόντουσαν όλοι μαζί στο μικρόφωνό τους ο καθένας, δοκίμαζαν τις λειτουργίες «σηκώνω χέρι», μουντζούρωναν τον κοινό πίνακα, έγραφαν χαζά πράγματα στο τσατ και πολλά άλλα τέτοια. Σιγά σιγά ηρέμησαν. Τους ρώτησα πως νιώθουν: είπε ο καθένας τι κάνει όλη μέρα και αρκετά ότι είναι «καλά» χωρίς να κάνουν προεκτάσεις του «καλά». Κάθε φορά όταν ξεκινάμε, ξαναρωτάω πως νιώθουν, τι κάνανε την προηγούμενη, τηρούνε τις οδηγίες;

Κάτι που με έκανε να θέλω να συνεχίσω όλην αυτήν την προσπάθεια, ήταν το άκουσμα «κυρία το απόγευμα αύριο δε μπορώ – έχω Αγγλικά στο ZOOM με το φροντιστήριο». – «ε, όχι ! είπα μέσα μου – δε θα πουν οι γονείς ότι το φροντιστήριο το κάνει και όχι εγώ». Έτσι πήραμε για τα καλά μπροστά....

Μοιραζόμουν λοιπόν στην οθόνη μου αρχεία του μαθήματος, κάναμε μία επανάληψη των όσων είχαμε κάνει λίγο πριν μας διακόψει η κορονο-κατάσταση, πήγαμε και λίγο παρακάτω, σημείωνα με το «μαρκαδόρο» τα σημεία προσοχής, μάθανε να κρατούν κλειστό το μικρόφωνο όταν δε μιλούν και να το ανοίγουν όταν έχουν «σηκώσει χέρι». Στο τρίτο μάθημα ρώτησα πολύ προσεκτικά: «θέλετε να σας στείλω κάτι για εξάσκηση;» και ενώ έκλεισα τα μάτια πιστεύοντας ότι θα αντιδράσουν με κανένα τεράστιο «ΟΧΙΙΙΙΙΙΙ !!!!» η βαρεμάρα και η κλεισούρα στο σπίτι, έφεραν ένα «ναι, και πως θα το απαντήσουμε; Γραπτά ή προφορικά;». 

Σταδιακά στα μαθήματα, τα παιδιά ανέλαβαν να κάνουν αυτά μάθημα στους νεοεισερχόμενους: υπό μορφή επανάληψης των όσων είπαμε και κάναμε, έκαναν αυτά τις εξηγήσεις σε όσους συμμαθητές εντάχθηκαν αργότερα στα μαθήματά μας. Και μπορώ να νιώσω περήφανη ότι το έκαναν, τα είπαν και εξήγησαν άψογα!

Γνωρίζω ότι πολλά είναι δύσκολα για την όλη αυτή οργάνωση. Ακόμη πιο δύσκολα γίνονται από το γεγονός ότι οι γραμμές και τα υπάρχοντα συστήματα μας προδίδουν: επιβαρύνονται απότομα και αυτό οδηγεί σε ποικίλα προβλήματα. Δε θα ασχοληθώ με τα προβληματικά μέρη του όλου εγχειρήματος σε αυτό μου το κείμενο. Εδώ θέλω να εκφράσω τα όμορφα, τα θετικά. Τα σημεία κριτικής είναι πολλά και αφορούν σε άλλο κείμενο.

Για τα παιδιά λοιπόν είναι εύκολο, τα περιβάλλοντα τους είναι οικεία και ίσως και λίγο πιο ενδιαφέροντα αφού εμπεριέχουν την ενεργητική συμμετοχή των μαθητών. Η εμπειρία όσο κι αν δεν μπορεί να αντικαταστήσει την διά ζώσης εκπαίδευση, μας μαθαίνει πολλά: ότι στα δύσκολα υπάρχουν τρόποι, ότι οι μαθητές μας έχουν άποψη, ότι οι μαθητές μας είναι ευέλικτοι, οι μαθητές μας ξέρουν (και ίσως αναζητούν) και άλλους τρόπους μάθησης. Και εμείς καλούμαστε άλλη μια φορά να λειτουργήσουμε ανοικτόμυαλα και με ευελιξία.

Ήθελα να μοιραστώ αυτά μαζί σας. Δεν είναι εύκολο. Έχει όμως σημασία για τα παιδιά. Επίσης, νομίζω ότι και εγώ το έχω ανάγκη× έχω ανάγκη να νιώθω χρήσιμη, και παίρνω και εγώ πίσω από τα χαμόγελα, τις φωνές και τη ζωηράδα τους.

Είμαι επισήμως στη διάθεση όσων συναδέλφων μου επιθυμούν να οργανώσουν μαθήματα σύγχρονης διδασκαλίας.

ΥΓ: Αναφορικά με το εργαλείο WEBEX που προτείνει το υπουργείο, αναμένω και εγώ τη λήψη οτυ url για τη δυνατότητα πρόσβασης. 

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από διάφορες συνεδρίες με το ΖΟΟΜ και με το SKYPE. Η διδακτική ενότητα αφορά στη χρήση του διαδικτύου και τα συγκεκριμένα μαθήματα α) στις δεξιότητες κριτικής σκέψης στο διαδίκτυο και β) στην χρήση του διαδικτύου με επικέντρωση στην προσωπική ασφάλεια και συμπεριφορά μας: